Daarna ging de kortegolf hobby jarenlang op een laag pitje vanwege het werken, verbouwingen en andere zaken.
Het werken begon ik als scheepselektricien, het installeren van elektrische installaties op een scheepswerf van baggermaterieel. Daarna heb ik enkele in de langzaam lopende dieselmotoren als monteur gewerkt tot ik al die machinekamers zat was en op de vrachtwagen ging rijden. Daar ik een avondmens ben was dat vroege opstaan niets voor mij, dus gauw weer mijn oude vak in geschoten als monteur elektrische schakelkasten wat ik 30 jaar heb volgehouden. En de laatste 5 jaar als werkvoorbereider/ plaatsvervangend werkplaatschef. Toen het bedrijf in 2010 failliet ging was het einde werk en kon ik 5 jaar later met pre-pensioen.
In die tijd dat ik nog werkte was de elektronica ook nog een hobby van mij .
Via de brandweer kreeg ik contact met Emile, die een telecom bedrijf heeft. Daar bracht ik veel uren door met het repareren en aanpassen van zendapparatuur , Condors 3000 en portofoons van Motorola. Deze werden geschikt gemaakt voor de amateurbanden en op de beurzen aangeboden door Henk Askes welke helaas in 2016 overleden is.
Er werden in die jaren veel CONDOR 3000 omgebouwd voor de amateurs.
In die tijd was het zodoende niet moeilijk om aan oude zendontvangers te komen welke bij de hulpdiensten werden gebruikt. Of om zenders te programmeren met de kanalen er in. Er stond dan ook een heel stapeltje op tafel. Een Condor 3000 voor de ontvangst van de brandweer en de ambulancediensten. een Condor 46 voor de politiemobilofoon, en daaronder de GM300 voor Alex. Op de scanner werd de portofoon van de politie op alle kanalen gemonitord.
De kanalen van de politie , brandweer en ambulance werden dan ook in de woonkamer uitgeluisterd. Voor het beluisteren van Alex, de verkeersdienst van de AVD in Driebergen werd een GM300 van Motorola geprogrammeerd, het was met deze set mogelijk om de data welke op het signaal aanwezig was er uit te filteren zodat de spraak glashelder binnenkwam.
Aansturen van een brandweerwedstrijd vanuit de VC van Gorinchem.
Door de jaren heen werd de zendhobby wat “opgepoetst” en deed ik jaren de communicatie bij de brandweer tijdens oefeningen, wedstrijden, en tijdens de zogenaamde “stormprocedures” waarbij de eenheden vanaf de kazerne werden aangestuurd bij extreme weersituaties om de Alarm Centrale in Dordrecht te ontlasten. In die tijd werkte ik in Sliedrecht, en door geschuif met de oproepfrequenties voor de brandweer zat ik daar op de grens van de ontvangst van brandweerkanaal 8.
Daarvoor had ik een MT2100 portofoon van Motorola geprogrammeerd voor de ontvangst van de 5 tone ZVEI code van het Hardinxveldse korps. Dit werkte beter dan de pieper, en was ook wel handig om tijdens het aanrijden op de hoogte te blijven van de ontwikkelingen.
Als vrijwilliger kwam ik bij de Verbindingsdienst van de Gemeente welke later onder de Veiligheidsregio ZHZ viel.
Vanuit de kelder in het gemeentehuis werden oefeningen opgezet in het kader van de rampenbestrijding waarbij de berichtgeving per telefoon, fax, email, of per mobilofoon werd doorgegeven en ook bij gezamelijke oefeningen met de brandweer was de zendhobby weer in beeld.
Het zwaard van Damocles hing boven het luisterhoofd wat de invoer van C2000 betrof.
Het testen van het C2000 systeem
Het meeluisteren naar de communicatie bij de hulpdiensten verdween door de komst van het C2000 systeem, en enkele jaren later ook mijn actieve rol in het bedienen van deze zendapparatuur hierin.
De verbindingsdienst werd meer toegespitst op het gebruik van LCMS via internet en het radiocontact met de hulpdiensten was weer een “grijs” gebied.
Per 1 januari 2015 om 00.00 uur is deze verbindingsdienst wegens bezuinigingen opgeheven, jammer voor de gemotiveerde ploeg vrijwilligers die daar jaren lang dienst hebben gedaan.
Ook op het C2000 netwerk werd gecommuniceerd bij aansturing van oefeningen en wedstrijden.
Op de scanners was niets meer te horen, en de zendamateurs kwamen weer in beeld, zowel in de ether als op het internet op Teamspeak3 en FRN.
Op het Free Radio Network belandde ik in 2011 in de gespreksgroep Zuid Limburg, en ontmoette daar de beheerder Lucien. Deze groep was toen pas opgericht, en omdat wij op heel veel gebieden op één lijn zaten werd ik gebombardeerd tot admin. In dat jaar planden we een ‘meet en greet’ op een camping in Luxemburg waar we leuke tests gedaan hebben met de PMR porto’s.
Door diverse verplichte regels door de beheerder is het niet interessant om hier aan te melden, ik heb die groep dan ook met pijn in het hart verlaten.
Ik ben nu bereikbaar op mijn eigen groep op ZELLO onder GLADIO RADIO NETWORK
Het idee om de registratie radiozendamateur te gaan halen lag al 40 jaar ergens te wachten. Dit werd werd op deze gespreksgroep herboren, en samen met 2 andere leden van de groep meldden we ons aan bij de DLZA op de Delta-India-Golf server op TeamSpeak3.
Door mijn ‘elektrische’ achtergrond leerde het zonder problemen, en ging ik als eerste van het ploegje naar het examen in Amersfoort op 7 november 2012. Dit was samen met een collega amateur, de PD5SD uit Gorinchem. We hadden er zin in, maar eerst moest natuurlijk wel even bewezen worden dat we er voor gestudeerd hadden. Gert voor zijn Full, en ik voor mijn Novice, daar Gert eerst zijn kunsten op papier moest vertonen kon hij enige tijd na het examen vaststellen dat hij was geslaagd met nog 3 anderen uit een ploegje van 17 man. Daarna was ik aan de beurt, met nog 30 anderen, en na 3 kwartier had ik het zaakje voor elkaar en daarna was het wachten op de uitslag. Nadat die binnen was bleek dat ik met 2 fouten was geslaagd.
Dat het nieuws snel gaat op de frequentie bleek al tijdens het terugrijden naar huis. Doordat het bekend was dat we die dag op examen waren geweest werden we bestookt met vragen nadat we binnen het bereik van de repeater van Rotterdam gekomen waren. Nadat Gert de afloop had verteld regende het gelukwensen, en we hadden er een heel goed gevoel bij. Hierna moest nog wel het één en ander gebeuren op technisch gebied, er werd een antenne in de mast geplaatst voor 2 en 70.Ook werden nog wat antenne schakelaars en duplexers besteld. Ook een staandegolf / wattmeter werd aangeschaft, en de condor 3000 werd voorzien van ctcss waarmee het bereiken van de repeaters mogelijk was.
Er ging nog ruim een week voorbij voordat men de registratie bij het A.T. had verwerkt, en nog eens 2 weken voordat het pasje er was .Gert hield zijn call geheim totdat deze definitief was vastgelegd, en over het relais van Rotterdam ontstond een kwis om er achter te komen wat de call zou zijn.De hoofdprijs was een koelkast, ik wist het, maar mocht niets zeggen. Het werd niet geraden, en in de Ronde van Gorinchem maakte Gert zijn nieuwe call bekend, de PA9F .
Het verzinnen van een call was eigenlijk niet eens zo simpel, het moest iets zijn wat raakvlakken had met mijn naam. Ooit ver in het verleden had ik een kennis die zendamateur was, en waar ik regelmatig over de vloer kwam. Dat was de man die mij op het eerste spoor zette van het zenden. Zijn initialen waren WdK, welke de call PE1BSL toegewezen gekregen had. Helaas is hij veel te vroeg op tragische wijze overleden, en ter ere van hem heb ik besloten de call PD3WDK te kiezen. Als je een beetje creatief kan denken zie je dat dit ook raakvlakken heeft met mijn naam, want als je de 3 omdraait is het een EWouD K en zo zie je dat deze letters ook in mijn voor en achternaam zitten.
Ondertussen zijn we weer wat verder in de tijd en ben ik al redelijk berucht (of beroemd ) op de diverse kanalen en bij de diverse afdelingen van de Veron.
Eerst was ik jaren onder dak bij de VERON afdeling A12 van Dordrecht, maar kon daar mijn “ei niet kwijt”, Wel klus ik daar nog regelmatig en heb daar heel goede vrienden. Nu zit ik al weer jaren bij de VERON afdeling A16 van Gorinchem en voel mij daar beter op zijn plaats. Als mede webmaster voor de diverse websites, lid van de evenementen-commissie,en mede organisator van velddagen ben ik daar als een vis in het water.
Je stem wordt bekend bij de mede amateurs en dat is iets waaraan je ook herkend wordt. Deze stap in mijn leven heeft toch weer heel wat radiovrienden opgeleverd waar ik regelmatig even een praatje mee maak.
Kortom het was zeker alle moeite waard, en een breed spectrum biedt iedere amateur de mogelijkheid zijn hobby te beoefenen.
In het najaar kwam ik ook de BDXC weer tegen, verbaasd dat die nog bestond heb ik mij gelijk weer aangemeld. Ik geniet van de nieuwe uitgaven, de bladen in het archief uit een tijd dat ik zelf nog niet grijs was en nog een heleboel moest leren.
