Hoe het begon | PD3WDK

Hoe het begon…..

Als ik terugkijk heb ik altijd wel iets gehad met luisteren en zenden.
Het luisteren manifesteerde zich al vanaf mijn 10e jaar toen ik van een neef een oude buizenradio kreeg.
Dit apparaat had jarenlang op een timmerfabriek gestaan en zag er dus niet uit, maar ik mocht hem (achter op de fiets) halen op zijn werk.
Thuis aangekomen werd de stofzuiger er in gezet om hem leeg te halen, en ook de buitenkant werd in de ‘boenwas’ gezet, zowaar kwam er weer wat glans tevoorschijn.
Nadat het apparaat weer in elkaar was gezet werd het tijd om hem maar eens uit te proberen.

In de slaapkamer werd een plaatsje vrijgemaakt , en een antenne was snel gemaakt.
De steker er in…. En zowaar na wat gekraak kwam er geluid uit.
Nu was ik na nadere inspectie vergeten het geperforeerde dekseltje aan de onderkant bij het schoonmaken te verwijderen, de radio dus uitgezet, de schroefjes er uit gedraaid, en ook daar was het geen overbodige luxe om er even met de stofzuiger doorheen te gaan. Nadat ik hem schoon had kon ik het natuurlijk niet laten om her en der even de onderdelen te “bepotelen”.

Dit bekwam mij slecht, ik kreeg me daar een opneuker van zo bleek later, van een opgeladen elco dat mijn oogballen bijna achterstevoren schoten. Doordat ik wel 3 keer had gekeken of de steker er uit was begreep ik daar dus niets van. Hierdoor was dus gelijk mijn interesse gewekt op het pad der elektriciteit. Nog bibberend en lijkwit schijn ik toen in de huiskamer gekomen te zijn met het verhaal dat ik een optater van de stroom had gekregen.

Op deze radio zaten ook de kortegolf banden en ik heb heel wat avondjes naar de mysterieuze piepjes, kraken en reeksen met Duitse cijfercodes zitten luisteren.

Ook de politieband op de FM werd er op gedraaid door de band een stukje te verstemmen, en ook dit leverde heel wat uurtjes luisterplezier op.

De elektriciteit had mijn interesse gewekt, en in die jaren waren er bouwdozen van Philips te koop. De eerste bouwdoos die ik kreeg had een vlak montageplaatje van gaatjesboard waarover een blaadje papier werd gelegen met de plaats van de componenten er op.

De onderlinge verbindingen werden gemaakt met een systeem van veertjes waaronder de draadverbindingen werden gemaakt. Vier pootjes er onder, en er was onderaan het plaatje plaats voor de montage van een potentiometer en een afstemcondensator. Alles werd gevoed door batterijen, dus veilig.

De eerste jaren gebeurde de hobby onder het schuine dak op de vliering, maar door de beschikbare ruimte werd dit al snel te klein.
Geld voor apparatuur was er niet, dus alles wat van het grof vuil meegenomen kon worden werd verzameld. Zenders werden gebouwd van oude onderdelen, en soms was er van de verdiensten die een klusje opleverde wel eens wat te scoren bij de Radiobeurs in Dordrecht.

De helft van de schuur werd ingepikt, en daar werd een hobbyruimte ingericht.
In dat zenuwcentrum werd wat afgeëxperimenteerd met radio’s, en later ook met televisies.

Maandbladen werden van a-z uitgepluisd, en ik verlekkerde mij op de advertenties van apparatuur en onderdelen welke daar in stonden.
Ook werden diverse boeken gekocht , en losse materialen aangeschaft voor bouwprojecten waarvan de tekeningen uit de boeken gebruikt werden. De in die tijd beroemde (beruchte) Dr BLAN cursus radiotechniek werd gevolgd, en dat ging toen nog hoofdzakelijk over buizentechniek. Ik heb de rode map nog steeds bewaard, en wie weet ga ik er nog een keertje doorheen om die tijd een beetje te herbeleven.

Na het trouwen werd er verhuisd, en er kwam weer een knutselschuurtje waar alles weer een plaatsje kreeg. De boeken en jaargangen radiotijdschriften werden droog opgeborgen omdat het in het schuurtje te vochtig was. In 1983 werd ik lid van de Benelux DX club en kreeg lidmaatschapsnummer 3143 toegewezen. Iedere maand weer verse ideeën voor het luisteren op de utility banden en veel te lezen over de hobby.

Na enkele jaren stond er weer een verbouwing aan te komen en werd het schuurtje afgebroken. Wegens plaatsgebrek verdwenen helaas heel veel dingen in de afvalcontainer. Maar nadat de verbouwing klaar was had ik wel een inpandige shack / knutselruimte, donkere kamer voor de fotohobby en een magazijn.

Het ‘andere’ luisteren deed ik naar de Zeezenders, Radio Caroline, Noordzee en Veronica. Hier heb ik ook altijd wel iets mee gehad, alleen was ik op zodanige leeftijd dat ik niet in de mogelijkheid was ook daadwerkelijk iets meer te ondernemen dan te luisteren.

Het zorgde er wel voor dat ik door het luisteren naar de Engelse uitzendingen de taal goed machtig werd.

De keer dat Veronica op het strand lag bij Scheveningen was ik daar ook naartoe gegaan, en ook de laatste dag van de uitzendingen was ik op zee om afscheid te nemen en dat was iets dat je nooit meer vergeet

De piraten verdwenen, de scanners verschenen, luisteren naar de hulpdiensten werd de nieuwe hobby, eerst op een oude FM radio, maar later met een scala van scanners die in de jaren gekocht werden. Eerst met kristallen, en later de computerscanners.

Mijn eerste scanner werd gekocht in Dordrecht bij de Radiobeurs. Een apparaat met daarin alleen kristallen voor de politie en de brandweer en de ambulancedienst.

FB_hilo_2

Kanaal 4 en 8 van de brandweer, GGD kan 4 en 8, Politie kan 58H en Alex kan 77H.
Het Inrap kanaal voor de koppeling van de Rijks en de Gemeentepolitie, en ook het Peter kanaal werden beluisterd.
Nadat de portofoon zijn intrede deed bij de politie was het dus de sport om achter de frequentie te komen waarop die uitzonden.
Er zal in die tijd best wel geavanceerde apparatuur geweest zijn waar je dit mee kon bepalen, doch wij hadden die niet.
Tijdens een brand stonden wij bij een politie met zo’n apparaat, en na enig vragen over de werking er van werden juist nieuwe batterijen langs gebracht.
Tijdens de batterijenwissel bleek er een sticker in het apparaat te zitten met een frequentie er op, welke gelijk in het geheugen ging, dit kon wel eens de oplossing van het vraagstuk wezen.
Thuis gekomen werd al gauw duidelijk dat de frequentie van de politieportofoon ver buiten het ontvangstbereik lag van de tweeband scanner.
Er moest dus eerst een nieuwe scanner komen waar het kristal in zou kunnen.
We kwamen via enkele omwegen in Dordrecht terecht aan de Bleekersdijk bij Ramaco, een zaakje wat scanners verkocht, en ook korting gaf aan mensen van de hulpdiensten.
Samen met mijn maatje en brandweerman Kors Hartog welke helaas in 2021 overleden is werden 2 nieuwe scanners gekocht, de Rama 10P een driebander met 10 kanalen, dit was voor die tijd al een prachtig apparaat.

Rama_10p_2

Nadat thuis de kristallen waren overgezet van de oude in de nieuwe scanner, werkte het weer.
Nu was het dus zaak om zo snel mogelijk kristallen voor de portofoonfrequentie van de politie te laten slijpen.
Na enig heen en weer gebel kwamen we bij Cuna terecht in Schiedam, welke we ons probleem hadden verteld, voor de prijs van 25 gulden per stuk werden 2 kristallen gemaakt en het luisteren was weer een stukje dichterbij gekomen.
De kristallen werden in de bank in de scanner gestopt en het was dus best wel spannend, zou het werken of was het dan toch ergens verkeerd gegaan.
Opeens kwam er een bericht binnen, het werkte dus perfect, en wat we allemaal in die eerste jaren wel niet gehoord hebben was verbluffend. Alles ging er overheen wat de berichtgeving betreft, men ging er van uit dat dit toch niet mee te luisteren was.

Dit veranderde al ras nadat de computerscanners kwamen, en met de komst van mobiele telefoons was daar dus de lol weer af, voor de belangrijke dingen moest gebeld worden.
Zover was het echter nog lang niet, en de scannercollectie werd iedere keer een stukje uitgebreid.

7313_2

Bij een plaatselijke oudijzerboer liep ik tegen een scheeps zendontvang toestel aan wat voor een redelijke prijs werd gekocht.

Dit was een ontvanger waarmee je ook naar de scheepvaart op de HF kanalen kon luisteren, 2182 Khz, waar de noodsignalen uit heel Europa binnen kwamen. De Marine Luchtvaartdienst op 5680 Khz, en de schepen onderling op 2366 Khz 2391 Khz en 2406 Khz, en nog veel meer.

Een FRG7700 werd aangekocht voor het luisteren op de kortegolfbanden omdat er op de scheepsontvanger alleen USB te ontvangen was en AM.

Jaren heb ik hiermee van alles en nog wat beluisterd, maar van koud naar warm was de professionele DEBEG toch wel heel wat stabieler.

Met een Commodore 64 computer met daar achter een printje kon je ook de berichten van de Persbureaus wereldwijd meelezen.

Ook Interpol had een frequentie op de Kortegolf, daar zorgde het printje er voor dat de berichten van gezochte personen op het scherm te zien waren, in detail, met alle bijzonderheden en adressen er bij, het was ongecodeerd uit de lucht te halen.

Een slechte dia van de ontvangst van Interpol, ik moet er ergens nog betere van hebben………maar waar?

De 27Mc bakjes deden hun intrede Met een ploegje vrienden werden de apparaten ingebouwd in de auto’s, en de antennes geplaatst, we waren mobiel, en dat was wel eens gemakkelijk, want telefoons waren er nog niet in die tijd.

Het kattenoog

Het vervolg